Maandagavond laat, 110-Morgen. Door mijn geopende ramen waait niet alleen een verkoelend briesje naar binnen, maar ook een mix van typisch zomerse geluiden…

Plotsklaps torent daar een zware mannenstem bovenuit: Boedda! Hierrrr! Nu!

Even later nogmaals: Boedda! Hierrrr! Nu!

Dan: Boedda, kom hier! Nu! Schiet op!

Gevolgd door: Boedda! Luister je nou! Ik zeg toch: Kom hier! Schiet op verdorie!

En tot slot: Boeddaatje! Kom nou hier… Het baasje wil weer naar huis! Kom op nou!